روز جهانی شنوایی که سازمان ملل آن را به مناسبت توجه ویژه جهانیان به موضوع و اهمیت شنوایی و از سویی به گروه محروم از این نعمت الهی یعنی افراد دارای معلولیت شنوایی، نام‌گذاری کرده است.
شنوایی‌شناسان خط مقدم شناسایی مشکلات افراد کم‌شنوا و ناشنوا هستند و به جهت قرار گرفتن در خط غربالگری کودکان از جهت مشکلات شنوایی، از همه‌ی اختلالات عضو شنوایی انسان اطلاعاتی دارند.
ناشنوایان، محرومیت‌ها، محدودیت‌ها، رنج‌ها و آلامی دارند که بخشی از آنها به خود شخص و خانواده برمی‌گردد، قسمتی به مردم و محیط اجتماعی مربوط می‌شود و بخش دیگرش با خدمات دولت و سازمان بهزیستی مرتبط است.
در بعد فردی، سازمان بهزیستی، وظیفه‌ی آموزش، راهنمایی، بالا بردن سطح توانمندی، ارائه خدمات توانبخشی، ارائه تجهیزات شنوایی و کمک‌شنوایی و همچنین دادن مشاوره‌های کارشناسی و تخصصی را بخوبی انجام می‌دهد و هزاران ناشنوا در سطح استان از این خدمات بهره‌مند هستند.
در جنبه‌ی خانوادگی نیز بهزیستی با تأسیس مراکز روزانه آموزش و توانبخشی خانواده و کودک کم‌شنوا و ناشنوا، خدمات آموزشی، فرهنگی، علمی، مشاوره‌ای و روان‌شناختی متنوعی را به این خانواده‌ها ارائه می‌دهد تا در تعامل و رفتار با کودک کم‌شنوا و ناشنوا، عملکرد صحیح و علمی داشته و نتیجه‌ی بهتری برای زندگی حال و آینده‌ی وی داشته باشند.
در بعد اجتماعی اما دستگاه‌های اطلاع‌رسانی، رسانه‌های عمومی، نهادهای فرهنگی و سازمان‌های اجتماعی، مسؤولیت فراگیر دارند که آگاهی عمومی را نسبت به این گروه بالا ببرند و مشکلات آنها در زندگی را آنچنان های‌لایت کنند که فشار افکار عمومی جامعه، به تغییرات معنادار در تصمیمات و برنامه‌های مسؤولان به نفع جامعه‌ی کم‌شنوایان و ناشنوایان گردد.
در قسمت دولت نیز سازمان بهزیستی، اگر چه تسهیلگر، مطالبه‌گر و مدافع حقوق و برنامه‌های مرتبط با ناشنوایان است، اما سایر دستگاه‌ها نیز وظایف و مسؤولیت‌هایی در این زمینه دارند که در این یادداشت مجال طرح آنها نیست اما مراجعه به پایگاه‌های اطلاع‌رسانی بهزیستی، می‌تواند در این زمینه، علاقه‌مندان را راهنمایی کند.
بخشی از مشکل وسایل و تجهیزات کمک‌توانپزشکی هم درگیر تحریم‌های ظالمانه‌ی استکبار جهانی است که امیدواریم این تحریم‌ها مرتفع و دسترسی به امکاناتی همچون سمعک، باتری و دیگر تجهیزات کمک‌توانپزشکی، تسهیل گردد.
به هر روی، نام‌گذاری این روز برای پر رنگ کردن توجه مردم و مسؤولان نسبت به موضوع شنوایی و اهمیت آن است که محرومان از آن حس، به خاطر یک حادثه، یک بیماری، یا یک نقص ناخواسته، دچار مشکلی در زندگی هستند که تمام وجوه حیات فردی، اجتماعی و خانوادگی آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
ما اگر هیچ کاری نکنیم می‌توانیم یک مقاله در این زمینه بخوانیم، یک فیلم از زندگی ناشنوایان نگاه کنیم، یک خدمت به گروه‌های مرتبط با آنها انجام دهیم، به ناشنوایان احترام و حرمت بگذاریم، آنها را با الفاظ و القاب نامناسب خطاب نکنیم و در زمینه آموزش زبان اشاره، یک کنش و کمپین جمعی ایجاد کنیم که جمع کثیری از شهروندان در کنار آموزشهای رسمی و دانشگاهی، مقدمات عمومی این زبان را نیز فرا گیرند تا ارتباط افراد ناشنوا با جامعه بیشتر و مؤثرتر گردد.
اینها کمترین کارهایی است که در این روز و در روزها و هفته‌های آینده می‌توانیم انجام دهیم و به انجام آنها به عنوان انسان‌هایی هوشمند و شهروندانی مسؤول، مفتخر باشیم. همچنین آن طور که شعار روز جهانی شنوایی بر آن تأکید نموده، مراقب شنوایی خود باشیم که کم نعمتی نیست و محرومیت از آن، زیستن در جهان را برایمان دشوار می‌کند.
مسعود فیروزی
مدیر کل بهزیستی خراسان رضوی
نظر شما